SEMANTIC AND FUNCTIONAL ASPECTS OF THE LEXICON IN “DEVONI MIRZO”
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article examines the functional-semantic features of lexical units used in Muhammadrasul Mirzo’s “Devon,” a work written in Khorezm during the late 19th and early 20th centuries. The study analyzes these features through examples of anthroponyms, toponyms, military terms, and zoononyms. It highlights how onomastic units, deviating from their primary referential meanings, are used in poetic texts to convey expressiveness and social-evaluative nuances.
Anthroponyms in the “Devon” serve both nominative and stylistic-expressive purposes. Beyond their nominative function, they are utilized as important stylistic devices. In describing characters within the poet’s works, names such as Farhod, Yusuf, Shirin, Layli, Majnun, Bahrom, and others are employed to evoke artistic spirit.
Toponyms like Chin, Misr, Rum, Hindu, China, Khorezm, Badakhshan, Yemen, Oman, Khotan, Aden, Rum, Hind, and Kayqubod are pragmatically used to symbolize the ideal of beauty pursued by the author.
Downloads
Article Details
Section
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Authors retain the copyright of their manuscripts, and all Open Access articles are disseminated under the terms of the Creative Commons Attribution License 4.0 (CC-BY), which licenses unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided that the original work is appropriately cited. The use of general descriptive names, trade names, trademarks, and so forth in this publication, even if not specifically identified, does not imply that these names are not protected by the relevant laws and regulations.
How to Cite
References
1.Адизова Б.Н. Бухоро тумани микротопонимларининг лексик-семантик тадқиқи: Филол. фан. бўйича фалс. доктори (PhD) дисс. автореф. – Бухоро, 2021. – 132 б..
2.Бегматов Э. Ўзбек исмлари. –Т.: 1991,– 284 б.; Бегматов Э. Номшунослигимизнинг тадқиқ йўллари // Тил ва адабиёт таълими, 1992, 2-сон, – Б. 3-5.
3.Бегматов Э. Номшунослигимизнинг тадқиқ йўллари //Тил ва адабиёт таълими, 1992, 2–сон, – Б. 3-5.
4.Дусимов, З. Топонимы Северного Хорезма: Автореф. дисс. ... канд. филол. наук. – Ташкент, 1970. – 182 б.
5.Зарипов Б.П. Зоонимларнинг бадиий санъат турларини ҳосил қилишдаги иштироки: Филол. фан. номз. ... дисс. автореф. – Тошкент, 2002. – 24 б.
6.Маҳмудов Н. Ўқитувчи нутқи маданияти. – Тошкент: Алишер Навоий номидаги Ўзбекистон Миллий кутубхонасп иашриёти, 2007. – Б. 169.
7.Муталлибов С. Морфология ва лексика тарихидан қисқача очерк (XI аср ёзма ёдгорликлари асосида). – Тошкент: Фан, 1959. – Б. 39-41.
8.Нафасов Т. Топонимы Кашкадарьинской области: Автореф. дисс. канд. филол. наук. – Ташкент, 1968. – 18 б.
9.Неъматов Ҳ., Ахмедов Н. Ўзбек тилининг тарихий лексикологияси. – Бухоро, 1987. – Б. 4.
10.Серебренникова Е. Аспекты аксиологического лингвистического аналиэа / Лингвистика и аксиология Этносемиометрия ценностных смислов. – М., Тезаурус, 2011. – Б. 17.
11.Тиллабоева Г.С. Алишер Навоий шеъриятида “шахс” тушунчаси. https://cyberleninka.ru/article/n/alisher-navoiy-she-riyatida-shaxs-tushunchasi/viewer
12.Тоҳиров З. Метафора лексема семемасининг прагматик семаси//Ўзбек тили ва адабиёти. 1983. №1. –Б. 74.
13.Ўзбек тили лексикологияси. Масъул муҳаррирлар: А.Ҳожиев, А.Аҳмедовлар. – Тошкент: Фан, 1981. – Б. 133.
14.Улуқов Н., Солихўжаева Ҳ. Ҳ.Саъдулла шеърияти лингвопоэтикаси. – Наманган, 2017. – 80 б.
15.Умурқулов Б. Поэтик нутқ лексикаси. – Тошкент: Фан, 1990. – 110 б.
16.Шмелев Д.Н. Слово и образ. – М.: Наука, 1964. – С. 3.